Orpheus Magazine: Wat mijn man niet weet
Want wat gebeurde er jaren geleden en willen ze nog steeds vriendinnengeheimen delen? Wie vertrouw je? En nog belangrijker: wie niet? Laat ’t maar aan Birgit Schuurman, Victoria Koblenko en Puck Pomelien Busser over om met die ingrediënten aan de haal te gaan. De chemie tussen de drie zit wel goed. Het levert een even komische- als spannende en tegelijk herkenbare reis door vriendinnenlevens op.
Vorig jaar was Wat Mijn Man Niet Weet al in de theaters te zien, dit jaar gaat het stuk in reprise. En dat is niet voor niets, dit is zo’n voorbeeld van verrassend en hilarisch theater. “Snel en snappy, met grappen ook. Het is comedy, toneel en heeft op bepaalde momenten zelfs een cabaret-vibe”, belooft Birgit Schuurman. Haar rol is die van de eerlijke vriendin. Van het kaliber recht-door-zee, soms een flapuit. “Ze lijkt daarin nogal op mij”, concludeert de veelzijdige Schuurman, die al in zoveel films en series te zien was en ook in muziek actief is. Maar theater blijft een grote liefde. “Omdat het zo past bij wie ik ben, bij wat ik doe. Of het nou om acteren of muziek maken gaat, het zijn allebei vormen van verhalen vertellen. Ik vind mezelf een verhalenverteller. Als actrice kom ik op toneel het best tot mijn recht. Toneel biedt meer tijd, tijd om je secuur voor te bereiden en in een rol te groeien. Het maakt dat ik daar meer in mijn kracht kom, meer mijn totaal moet aanspreken.”
Switchen in tijd
Het verhaal van de drie vriendinnen wordt niet chronologisch opgediend, het is een doorlopende wisseling van fragmenten in tijd, telkens uit een andere levensfase van de vrouwen. De switches in drie tijdszones, de wereld van een jong meisje, volwassen vrouw en bejaarde dame, zijn binnen een klein maar inventief decor uitgewerkt. “In kleding, houding en stemgebruik maar ook met muziek uit de jaren waarop we teruggrijpen, transformeren we doorlopend. Alleen dat roept al hilariteit en veel herkenning op, merkten we vorig jaar. Extra lading krijgt het stuk op het moment dat we de vierde wand doorbreken en we publiek betrekken. Die interactie, die actieve rol van het publiek; het maakt het verhaal alleen maar leuker.”
Rode draad in de humoristische voorstelling over vriendschap, trouw en ontrouw maar vooral over verhoudingen onderling, is de dood van een man. Was dat ongeluk echt een ongeluk? En wie van de vriendinnen heeft daar iets mee te maken? Kunnen ze elkaar nog wel vertrouwen, laten ze het achterste van hun tong zien? Onder regie van Stephanie Louwrier werken de drie actrices zich in razend tempo door deze ijzingwekkende whodunit. Totdat Victoria Koblenko op zeker moment droog concludeert:
“Gek toch, dat het drie vrouwen opnieuw lukt het de hele fakking avond over een man hebben. Zoals altijd. Why?”
Toch is Wat Mijn Man Niet Weet geen feministisch pamflet. Eerder een hilarische tijdreis vol van herkenning. Vooral waar het ons gedrag en de dynamiek onderling betreft. Een mooie avond theater dus, voor vrouwen, vriendinnen. “Maar net zo goed voor mannen”, haast Birgit zich. “Al is de rij voor de herentoiletten bij deze voorstelling misschien korter dan bij de dames. Maar dat kunnen ze ook als voordeel beschouwen.”
Orpheus Magazine
